Η Ακτίνα του Θανάτου

Η Ακτίνα του Θανάτου

 Ο Νίκολα κοιτάζει γύρω του αλαφιασμένος. Η γενική διακοπή ρεύματος που προκάλεσε ο ίδιος για αντιπερισπασμό, θα κρατήσει ακόμη μερικά λεπτά.

Μέσα στο ημίφως του υπογείου, στοιβάζει βιαστικά τα λιγοστά υπάρχοντά του μέσα σε μια πολυκαιρισμένη βαλίτσα. Δεν έχει πολύ χρόνο. Από στιγμή σε στιγμή οι εχθροί του θα ανακαλύψουν το κρησφύγετο του.

Χαρτιά με παράξενα σύμβολα, σχέδια, υπολογισμοί, εξισώσεις. Αυτή είναι όλη κι όλη η περιουσία του. Αλλά είναι αρκετά πολύτιμη για να του στοιχίσει ακόμα και τη ζωή του. Γι’ αυτό πρέπει να βγει κρυφά από τη χώρα, χωρίς ν’ αφήσει πίσω του ούτε ίχνος.

Ακούει βήματα να πλησιάζουν. Πρέπει να βιαστεί. Κλείνει με κόπο τη βαλίτσα και φοράει το ξεθωριασμένο παλτό του. Η εξώπορτα τρίζει ανατριχιαστικά μέσα στο βουβό σκοτάδι του έρημου δρόμου. Κοιτάζει το ρολόι του. 9:25. Η άμαξα θα τον περιμένει δυο στενά πιο κάτω, στις 9:30 ακριβώς.

Καθώς κατηφορίζει, σκέφτεται την πατρίδα του, που χρόνια πριν εγκατέλειψε για να έρθει σε τούτη την τεράστια χώρα και να αφοσιωθεί στην επιστήμη του. Πόσα όνειρα είχε τότε. Νεαρός, ξένος μέσα σε μια διαπρεπή κοινότητα εξεχόντων ερευνητών, έγινε το επίκεντρο της προσοχής και του θαυμασμού τους με τις καινοτόμες εφευρέσεις του.

Μα όλα τούτα δεν κράτησαν πολύ. Όταν ανέλαβε τα ηνία της χώρας η νέα πολεμοχαρής κυβέρνηση, έβαλε στο μάτι τον ταλαντούχο επιστήμονα. Τον εκβίασε για να της παραδώσει τα μυστικά σχέδια της «Ακτίνας του θανάτου», της τελευταίας του πανίσχυρης εφεύρεσης, που ο ίδιος προόριζε για ειρηνικούς σκοπούς, παρά το μακάβριο όνομα που της έδωσε – και όχι άδικα. Η ενέργεια που παρήγαγε η συσκευή ήταν τόσο ισχυρή που θα μπορούσε να αφανίσει ένα ολόκληρο κράτος από το πρόσωπο της γης ή -όπως θα προτιμούσε ο ίδιος ο Νίκολα- να ηλεκτροδοτήσει με μηδενικό κόστος ολόκληρη την αφρικανική ήπειρο.

Όταν οι άλλοτε ένθερμοι υποστηρικτές του έμαθαν το ποσό που πρόσφερε η κυβέρνηση στο νεαρό ερευνητή για τα σχέδια του έργου του, η ευγενής άμιλλα και οι φιλοφρονήσεις έκαναν φτερά.

Στην αρχή προσπάθησαν να τον μεταπείσουν, όταν όμως συνειδητοποίησαν ότι ήταν αμείλικτος, έκαναν τα πάντα για να του αποσπάσουν με δόλια μέσα τα μυστικά σχέδια. Τώρα πια, απειλούσαν ανοιχτά τη ζωή του.

Γι’ αυτό έπρεπε να εξαφανιστεί· ήταν ζήτημα ζωής κι θανάτου. Όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά και για ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Έστριψε στη γωνία, την ώρα που η ηλεκτροδότηση της πόλης επανερχόταν. Η άμαξα ήταν εκεί. Τη στιγμή που πατούσε το πόδι του μέσα στην καμπίνα, μια κοντινή έκρηξη συγκλόνισε τη γη και έκανε τη νύχτα, μέρα.

Κι όταν μερικές ώρες αργότερα, ο Νίκολα περνούσε τα σύνορα μεταμφιεσμένος σε καθολικό ιερέα, ο αξιωματικός υπηρεσίας, καθισμένος στο γραφείο του, υπέγραφε το πιστοποιητικό θανάτου του Ν.Τ., ως θύματος σε πυρκαγιά που οφειλόταν σε ατύχημα.

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Αυτή ήταν η 2η συμμετοχή μου στο δημιουργικό παιχνίδι "Παίζοντας με τις λέξεις", που διοργανώνει με επιτυχία, η Φλώρα  από το TEXNIS STORIES.

Για όσους δεν το κατάλαβαν, ήταν μια φανταστική ιστορία για το μεγάλο Σέρβο φυσικό, μηχανολόγο και εφευρέτη του 20ου αιώνα, Νίκολα Τέσλα, (1856-1943) εμπνευσμένη από το τεράστιο έργο του, αλλά και από το μυστήριο που πάντα περιβάλλει το όνομά του. 

Εδώ, πρέπει να σας πω ότι η ιδέα και η γενική υπόθεση της ιστορίας, προέρχεται από το αγόρι μου,το Δημήτρη, που είναι ηλεκτρονικός μηχανικός και πάντα τον συνέπαιρνε η ιδιοφυΐα του Τέσλα.

Η ιστορία περιείχε κάποια εναύσματα από την πραγματική του ζωή, όπως την μετανάστευσή του από την Ευρώπη στην Αμερική, όπου δούλεψε στο πλευρό του Τόμας Έντισον. Η "ακτίνα του θανάτου", ήταν ένα υπερόπλο που πιθανότατα επινόησε ο Τέσλα (το διεκδίκησαν και άλλοι επιστήμονες), μέσα στην ταραγμένη εποχή των παγκοσμίων πολέμων, αλλά δεν υλοποιήθηκε ποτέ. 

Η μεγάλη σύμπτωση της υπόθεσης είναι το περιστατικό με την "έκρηξη που συγκλόνισε τη γη", όπως γράφω στην ιστορία μου. Δεν είχα ιδέα όταν το έγραφα, ότι είχε πραγματικά συμβεί κάτι ανάλογο στη Νέα Υόρκη το 1898, όταν ο Τέσλα πειραματιζόταν στο εργαστήριό του με τη "μηχανή σεισμού" (ταλαντωτής Τέσλα). Ο ίδιος αποκάλυψε μόλις το 1935 σε συνέντευξή του, ότι ο σεισμός που αναστάτωσε τη Ν. Υόρκη  37 χρόνια πριν, είχε προκληθεί από τον ίδιο! 

Αυτά τα ολίγα.

Ευχαριστώ τη Φλώρα για τη φιλοξενία της και φυσικά, όσους με ψήφισαν!