Σπιτική πλαστελίνη: η αποκάλυψη!

Δε με ξέρετε ακόμη πολύ καλά, αλλά σας λέω, ότι είμαι ο απόλυτος DIY-τύπος! Όπως συνηθίζω να λέω, μέχρι και αυτοκίνητο θα προτιμούσα να φτιάξω μόνη μου, αντί να το αγοράσω έτοιμο! Έτσι για τη χαρά της γνώσης και της δημιουργίας! 

Γι' αυτό το λόγο, το ίντερνετ είναι ένας πολύ καλός μου φίλος, που κάθε μέρα που φανερώνει νέα δημιουργικά μυστικά!

Χτες το βράδυ που λέτε, ψάχνοντας εξεπιτούτου για σπιτική παστελίνη της οποίας είμαι παιδιόθεν μεγάλη fan,  έπεσα πάνω σ' ένα πολύ όμορφο ελληνικό blog, το Stay Sunny. 

Εκεί βρήκα τη συνταγή, και αφού είδα ότι είχα όλα τα υλικά, αποφάσισα να το επιχειρήσω άμεσα. Εννοείται, φυσικά, ότι δεν είχα ξινό, αφού δεν ξέρω καν τι είναι!

Το Stay Sunny μας οδηγεί σε αυτή την ξένη ιστοσελίδα, όπου βρήκε την αρχική συνταγή. Εκεί αντί για ξινό, λέει "cream of tartar", που είναι το γνωστό μας από τη Βέφα Αλεξιάδου, κρεμόριο, το οποίο είναι το τρυγικό κάλιο, που προκύπτει από το μούστο. Το βρίσκουμε στα σούπερ μάρκετ, σε μορφή σκόνης, στο ράφι των μπαχαρικών.

Το ξινό ή το κρεμόριο, χρειάζονται για τα οξέα τους, και για να γίνει πιο ελαστική η πλαστελίνη μας, απ' ότι κατάλαβα.

Το Stay Sunny, προτείνει να το αντικαταστήσουμε με ξίδι.

Κάπου αλλού, είδα ότι μπορούμε να το βάλουμε χυμό λεμονιού, για να μυρίζει και πιο ωραία.

Εγώ, έβαλα λευκό ξίδι, μια κουταλιά της σούπας για τη μισή δόση. Καλύτερα να έβαζα λεμόνι, η πλαστελίνη μου μυρίζει ξίδι! Δεν ξέρω, βέβαια, αν θα ήταν ίδια η υφή.
Η ποσότητα βγήκε περίπου όσο δύο μπαλάκια του τένις.

Συγκεκριμένα χρησιμοποίησα:

• 100 γραμμάρια αλεύρι
• 125 ml νερό
• 125 γραμμάρια αλάτι
• 1 κουταλιά λευκό ξίδι
• λίγο ελαιόλαδο*
• χρώματα ζαχαροπλαστικής σε υγρή μορφή

Τα ανακάτεψα όλα αυτά σε μια κατσαρόλα με μέτρια φωτιά, και σε ελάχιστα δευτερόλεπτα είχε πήξει και είχε κολλήσει όλο στο κουτάλι μου. Έτσι πρέπει να γίνει. Το έβγαλα αμέσως και το ζύμωσα καλά-καλά για να γίνει λείο και να ενσωματωθεί το χρώμα, που δεν είχε απλωθεί παντού. Μια χαρά ενσωματώθηκε το χρώμα και με το ζύμωμα. Απ΄ότι διαπίστωσα, τελικά, δε χρειάζεται να το ρίξετε από πριν. Κάντε το όλο άσπρο και χωρίστε το σε κομμάτια, που θα χρωματίσετε μετά. Η υφή της πλαστελίνης είναι υπέροχη. Πολύ εύπλαστη και μαλακή.

Εγώ έβαλα μπλε χρώμα, αλλά όπως βλέπετε, μου βγήκε πράσινο! Μετά θυμήθηκα το Μοβ Διαγωνισμό της Κατερίνας και πρόσθεσα μπόλικο κόκκινο, και λίγο μπλε ακόμα. Ευτυχώς βγήκε αρκετά μοβ!

Προσοχή όμως, στο χρώμα ζαχαροπλαστικής που βάφει τα χέρια όταν είναι αυτούσιο. Κάντε μια γουβίτσα στο ζυμαράκι, στάξτε το χρώμα μέσα και φυλακίστε το. Μετά ή ζυμώστε με γάντια, ή τυλίξτε το σε μια  μεμβράνη και πιέστε για να πάει παντού το χρώμα χωρίς να το πιάσετε.

Όταν ενσωματωθεί καλά, είναι πια ασφαλές να το αγγίξετε με γυμνά χέρια.

Αν παρόλα αυτά λερωθείτε, διάβασα ότι μπορείτε να αφαιρέσετε το χρώμα ζαχαροπλαστικής από τα χέρια με οδοντόκρεμα, ή με λευκό ξίδι, ή με πάστα από νερό και σόδα (όχι όλα μαζί!). Πάντως όλα θέλουν αρκετή ώρα τρίψιμο!

Όσο για τη συντήρηση της πλαστελίνης, πρέπει σίγουρα να την έχουμε σε αεροστεγή συσκευασία (τάπερ ή μεμβράνη).  Κάποιοι λένε εκτός ψυγείου, κάποιοι εντός. Εγώ, χτες το βράδυ την άφησα εκτός και σήμερα μου φάνηκε ότι είχε χάσει λίγη από την αρχική της ελαστικότητα, γι' αυτό τώρα το πρωί την έβαλα στο ψυγείο. Μετά από μια ώρα ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση. Αν και όταν χαλάσει, θα σας ενημερώσω.

*Αν θέλετε να είναι πλήρως "φαγώσιμη" και ασφαλής για τα παιδιά, βάλτε λάδι φαγητού. Αν δε σας απασχολεί τόσο αυτό, μπορείτε να αντικαταστήσετε το λάδι με baby oil. 

Επίσης, (δική μου έμπνευση) μπορείτε να στάξετε και μια σταγόνα αρωματικό έλαιο κουζίνας, για να μυρίζει καλύτερα.

ΥΓ. Κάποια site προτείνουν κορν-φλάουρ αντί αλευριού, για καλύτερη υφή.