Δε μπορείς, φυσικά, να κατηγορείς τους ανθρώπους για το πώς νιώθουν και για τις προτεραιότητες που θέτουν στη ζωή τους, αλλά δε μπορείς να μην αναρωτιέσαι κάποιες φορές, τι σκατά έχουν στο κεφάλι τους.
Και μιλάω τώρα, έχοντας στο μυαλό μου αναρτήσεις στο facebook, και όχι συνομιλίες της καθημερινής ζωής. Ποτέ δεν ξέρεις, ίσως στο facebook να τους πιάνει μια μεγαλομανία ή να προσπαθούν να κρύψουν τα προβλήματά τους προσποιούμενοι ότι ζουν σε άλλη εποχή, σε άλλη κατάσταση, σε άλλη χώρα.
Αναρτήσεις του τύπου: " Είμαι άνεργος, αλλά έχω ξεσκιστεί στα ταξίδια και στα πάρτυ με τα λεφτά των δικών μου, eat my dust assholes! PS: Είμαι κουλτουριάρης, καλλιεργημένος, φοράω μπερέδες και τα μισά τα λέω στ' αγγλικά για να αποδείξω ότι είμαι καλύτερός σας."
Και για να μη πείτε ότι είμαι ζηλόφθονη και κομπλεξικιά, δεν είναι μόνο αυτού του είδους οι τύποι που με βγάζουν από τα ρούχα μου.
Είναι και οι δημόσιοι υπάλληλοι που το παίζουν αριστεροί επαναστάτες, και βρίζουν ολημερίς, από τον ειδικό φρουρό που παρέσυρε τον Αγγελόπουλο, μέχρι το μπάτσο της γειτονιάς τους επειδή ήταν αγυάλιστος. Που μιλάνε για ξεσηκωμούς και παραθέτουν Μαρξ με την ίδια ευκολία που καταπίνουν στραγάλια. Έχω περιέργεια να δω τι θα έκαναν κάτι τέτοιοι αν ήταν και άνεργοι. Θα το έριχναν στη χειροτεχνία με τον τσελεμεντέ του αναρχικού παραμάσχαλα, ή θα ξημεροβραδιάζονταν γλείφοντας κατουρημένες ποδιές για έναν βασικό;
Κι ύστερα, συχνάζουν και πολύ άλλοι παράξενοι στο facebook: κομπλεξικοί που κάθε 3 και 9 φροντίζουν να μας υπενθυμίζουν ότι έχασαν 15 κιλά, ανεβάζοντας αξιολύπητες φωτογραφίες του ημίγυμνου εαυτού τους μπροστά στον καθρέφτη του μπάνιου, 15χρονα που αλλάζουν την κατάσταση τους από "δεσμευμένος" σε "αδέσμευτος" κάθε τρία λεπτά, και πολλά άλλα "παρατράγουδα" της καθημερινότητας.
Δε θέλω καν να λερώσω το στόμα μου, αναφέροντας τους πρωτοετείς φοιτητές που εξακολουθούν να γίνονται περήφανα μέλη των ΠΑΣΠ, ΔΑΠ κ.ο.κ, ούτε τους άνεργους αποφοίτους πανεπιστημίων που εξακολουθούν να πίνουν νερό σε ονόματα όπως Παπανδρέου και Καραμανλής.
Κι όπως είπα και ξεκινώντας, δε μπορώ απλά να τους κατηγορήσω όλους αυτούς για τις σκέψεις τους, τι προτεραιότητές τους, τα προβλήματά τους και τον τρόπο ζωής τους. Ζούμε σε μια ελεύθερη κοινωνία, όπου ο καθένας έχει δικαίωμα να λέει αυτό που σκέφτεται και να πράττει αυτό που θεωρεί σωστό για τον εαυτό του.
Όμως, μέσα σε αυτή την καθολική κρίση, μέσα σε αυτό το χείμαρρο κακών ειδήσεων, μέσα σε αυτή την ομίχλη αβεβαιότητας και ανασφάλειας, πίστευα πραγματικά ότι οι νέοι άνθρωποι μπορούν να ωριμάσουν, μπορούν να ξεφύγουν από τις μικροαστικές νόρμες των γονιών τους, μπορούν να βάλουν το μυαλό τους να δουλέψει, να πάνε μπροστά... Και πάνω από όλα μπορούν να έρθουν πιο κοντά, να βάλουν κοινούς στόχους, να κάνουν όνειρα για ένα καλύτερο μέλλον. Και για να εξηγούμαστε, δεν εννοώ ο κάθε νέος κάτω των 40 σε αυτή τη χώρα να αρχίσει να ασχολείται ενεργά με την πολιτική ή να το ρίξει στον εθελοντισμό. Στην πραγματικότητα δεν ξέρω καν τι εννοώ, δεν έχω τη συνταγή για την τέλεια νεολαία.
Ωστόσο κάτι μέσα μου με ενοχλεί, όταν βλέπω νέους ανθρώπους με τόσο κολλημένες συμπεριφορές, σε τέτοιους καιρούς που απαιτούν αλλαγές, εξωτερικές και εσωτερικές.
Και μιλάω τώρα, έχοντας στο μυαλό μου αναρτήσεις στο facebook, και όχι συνομιλίες της καθημερινής ζωής. Ποτέ δεν ξέρεις, ίσως στο facebook να τους πιάνει μια μεγαλομανία ή να προσπαθούν να κρύψουν τα προβλήματά τους προσποιούμενοι ότι ζουν σε άλλη εποχή, σε άλλη κατάσταση, σε άλλη χώρα.
Αναρτήσεις του τύπου: " Είμαι άνεργος, αλλά έχω ξεσκιστεί στα ταξίδια και στα πάρτυ με τα λεφτά των δικών μου, eat my dust assholes! PS: Είμαι κουλτουριάρης, καλλιεργημένος, φοράω μπερέδες και τα μισά τα λέω στ' αγγλικά για να αποδείξω ότι είμαι καλύτερός σας."
Και για να μη πείτε ότι είμαι ζηλόφθονη και κομπλεξικιά, δεν είναι μόνο αυτού του είδους οι τύποι που με βγάζουν από τα ρούχα μου.
Είναι και οι δημόσιοι υπάλληλοι που το παίζουν αριστεροί επαναστάτες, και βρίζουν ολημερίς, από τον ειδικό φρουρό που παρέσυρε τον Αγγελόπουλο, μέχρι το μπάτσο της γειτονιάς τους επειδή ήταν αγυάλιστος. Που μιλάνε για ξεσηκωμούς και παραθέτουν Μαρξ με την ίδια ευκολία που καταπίνουν στραγάλια. Έχω περιέργεια να δω τι θα έκαναν κάτι τέτοιοι αν ήταν και άνεργοι. Θα το έριχναν στη χειροτεχνία με τον τσελεμεντέ του αναρχικού παραμάσχαλα, ή θα ξημεροβραδιάζονταν γλείφοντας κατουρημένες ποδιές για έναν βασικό;
Κι ύστερα, συχνάζουν και πολύ άλλοι παράξενοι στο facebook: κομπλεξικοί που κάθε 3 και 9 φροντίζουν να μας υπενθυμίζουν ότι έχασαν 15 κιλά, ανεβάζοντας αξιολύπητες φωτογραφίες του ημίγυμνου εαυτού τους μπροστά στον καθρέφτη του μπάνιου, 15χρονα που αλλάζουν την κατάσταση τους από "δεσμευμένος" σε "αδέσμευτος" κάθε τρία λεπτά, και πολλά άλλα "παρατράγουδα" της καθημερινότητας.
Δε θέλω καν να λερώσω το στόμα μου, αναφέροντας τους πρωτοετείς φοιτητές που εξακολουθούν να γίνονται περήφανα μέλη των ΠΑΣΠ, ΔΑΠ κ.ο.κ, ούτε τους άνεργους αποφοίτους πανεπιστημίων που εξακολουθούν να πίνουν νερό σε ονόματα όπως Παπανδρέου και Καραμανλής.
Κι όπως είπα και ξεκινώντας, δε μπορώ απλά να τους κατηγορήσω όλους αυτούς για τις σκέψεις τους, τι προτεραιότητές τους, τα προβλήματά τους και τον τρόπο ζωής τους. Ζούμε σε μια ελεύθερη κοινωνία, όπου ο καθένας έχει δικαίωμα να λέει αυτό που σκέφτεται και να πράττει αυτό που θεωρεί σωστό για τον εαυτό του.
Όμως, μέσα σε αυτή την καθολική κρίση, μέσα σε αυτό το χείμαρρο κακών ειδήσεων, μέσα σε αυτή την ομίχλη αβεβαιότητας και ανασφάλειας, πίστευα πραγματικά ότι οι νέοι άνθρωποι μπορούν να ωριμάσουν, μπορούν να ξεφύγουν από τις μικροαστικές νόρμες των γονιών τους, μπορούν να βάλουν το μυαλό τους να δουλέψει, να πάνε μπροστά... Και πάνω από όλα μπορούν να έρθουν πιο κοντά, να βάλουν κοινούς στόχους, να κάνουν όνειρα για ένα καλύτερο μέλλον. Και για να εξηγούμαστε, δεν εννοώ ο κάθε νέος κάτω των 40 σε αυτή τη χώρα να αρχίσει να ασχολείται ενεργά με την πολιτική ή να το ρίξει στον εθελοντισμό. Στην πραγματικότητα δεν ξέρω καν τι εννοώ, δεν έχω τη συνταγή για την τέλεια νεολαία.
Ωστόσο κάτι μέσα μου με ενοχλεί, όταν βλέπω νέους ανθρώπους με τόσο κολλημένες συμπεριφορές, σε τέτοιους καιρούς που απαιτούν αλλαγές, εξωτερικές και εσωτερικές.