Ναι, ναι, να τη συνεχίσουμε τη ζωή μας... Αλλά χωρίς να ξεχνάμε, χωρίς να συγχωρούμε τα ασυγχώρητα...Και μπορεί τώρα όλα να φαίνονται ακριβώς ίδια με πριν, αλλά μέσα στους επόμενους μήνες θα νιώσουμε την αλλαγή βαθιά μέσα στο... πετσί μας!
Ναι, να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας, αλλά όχι να καταπιέζουμε την αγανάκτησή μας για να μη χάσουμε μιας σεζόν τουρίστες, για να μη χάσουμε ένα μεροκάματο, για να μη χάσουμε το παγκόσμιο prestige μας ως χώρα, για να μη χάσουμε το βύσμα μας...
Γιατί αν ξεχάσουμε θα ξεχαστούμε, και δε θα φταίνε οι διαμαρτυρίες ούτε για την κατάρρευση του τουρισμού, ούτε για τα μεροκάματα της πείνας, ούτε για την παγκόσμια ξεφτίλα της χώρας. Όσο για το βύσμα... ο νοών νοείτω. Αν ακόμη αυτό σας ενδιαφέρει, καλά να πάθετε...
Άμα θέλετε να προσφέρετε στο δημόσιο, ή ακόμη κι αν γουστάρετε βρε αδερφέ, να έχετε μια καλή, μόνιμη δουλειά, με σταθερό ωράριο -ανθρώπινο είναι-, ξεσκιστείτε στο διάβασμα, και δώστε στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, ή στον ΑΣΕΠ. Θα μου πείτε: καλά, εμείς να το κάνουμε... Αυτοί θα μας πάρουνε, ή θα βάλουνε τους δικούς τους; Μα κι αυτό από μας εξαρτάται... Είναι που είναι η Δημοκρατία έμμεση μέχρι αηδίας στις σημερινές κοινωνίες, βάζουμε κι εμείς το χεράκι μας για να την υποβαθμίσουμε κι άλλο. Ξεχάστε τα πολιτικά γραφεία και τις χειραψίες με υπότιτλους. Η πολιτική της Ελλάδας όπως την ξέραμε, πέθανε! Το θέμα είναι να μην την ξαναγεννήσουμε εμείς οι ίδιοι, διασταυρώνοντας την ανασφάλεια με τη ματαιοδοξία μας...