Σεισμοί, τσουνάμι, οικονομική κρίση, πείνα, ανεργία, παράνομη μετανάστευση, κοινωνικές αναταραχές, πυρηνικές απειλές, κρατική αναλγησία, ατιμώρητα εγκλήματα, ΔΝΤ, Η1Ν1, και τα μυαλά στα κάγκελα.
Δεν αμφιβάλλω ότι ένα σύγκορμο μούδιασμα μας καταβάλλει όλους, αλλά είναι κάπως ανησυχητικό που προσπαθούμε να το ξορκίσουμε με παράλογους τρόπους.
Κυκλοφορούμε σα ζόμπι και χαμογελάμε μηχανικά, ψευτο-γκρινιάζουμε στους φίλους μας ρουφώντας το freddo μας και γυρνάμε σπίτι με μια πικρή γεύση στα χείλη (κι ας ήταν το freddo γλυκό), με μόνο αυτοσκοπό να μαζέψουμε τη φάρμα μας στο facebook για να μην ξεραθούν τα σπαρτά.
Μόνο που στην αληθινή ζωή, δεν υπάρχει unwither. Έτσι και "μαραθεί" η συνείδησή σου, δεν αρκούν μερικά farmcash για να την επαναφέρεις.
Θα μου πείτε, και τι πρέπει να κάνουμε, να βγούμε στους δρόμους με τα γιαταγάνια ως άλλοι Καραϊσκάκηδες και όποιον πάρει ο Χάρος; Όχι ρε παιδιά, αρκεί να μη στρέψουμε το γιαταγάνι προς το μέρος μας και κάνουμε χαρακίρι. Γιατί, πολλούς θα τους βόλευε να παραιτηθούμε από τη ζωή κι από τα δικαιώματά μας και εμένα αυτό, τουλάχιστον με εξοργίζει.