Η βρώμικη επιστροφή...!

Δυο βήματα από την κεντρική πλατεία του Πύργου (Πλατεία Σάκη Καράγιωργα),
όπου οι μύγες πίνουν το καφεδάκι τους με τους θαμώνες
 των καφέ κατά μιλιούνια. Άντε γεια μας!

Φίλοι μου, τελευταία σας έχω ρίξει πολύ άσχημα!

Δεν επιφυλάσσομαι για να μη βγω ψεύτρα, αλλά τουλάχιστον αυτή η ανάρτηση θα είναι διαφορετική από τις άλλες! Μπορεί το "Χωρίς Ειρμό" να διατείνεται ότι δεν έχει ειρμό, αλλά συνήθως μέχρι τώρα σας μιλούσε για χειροτεχνίες, λιχουδιές άντε και καμιά συμβουλή για bloggers!

Σήμερα όμως θα σας ταξιδέψει σε μια χώρα μαγική, γεμάτη χρώματα και αρώματα! Μα θ' αναρωτιέστε σίγουρα...

Ποια να 'ναι αυτή η χώρα;

Μην είναι κάποιο βασίλειο της Ανατολής όπως στις Χίλιες και Μια Νύχτες;

Μην είναι κάποιο μοντέρνο Σκανδιναβικό κράτος με παράξενα φυσικά φαινόμενα και χλωμούς ανθρώπους;

Μην είναι η Γη του Πυρός, τα Νησιά του Πάσχα, το Τρίγωνο των Βερμούδων;

Όχι, αγαπητοί μου φίλοι, αυτή η χώρα είναι πολύ πιο κοντά σας απ' ότι νομίζετε. Και όλα αυτά τα αρώματα που αναδίδει δεν είναι ούτε μπαχάρια, ούτε εσάνς σπάνιων λουλουδιών.

Είναι ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ, που κατακλύζουν τον Πύργο Ηλείας, εδώ και μήνες. Καλοκαίρι με 40 βαθμούς; Σωροί τα σκουπίδια. Φθινόπωρο με βροχές και πλημμύρες, ακόμη μεγαλύτεροι σωροί τα σκουπίδια. Δεν ξέρω αν τα Χριστούγεννα θα τα στολίσουμε και με φωτάκια, αλλά προς το παρόν, θαυμάστε την πόλη μας.

ΥΓ Δε θα μπω σε λεπτομέρειες του πώς και του γιατί, διότι επιθυμώ να διατηρήσω το ευχάριστο ύφος αυτού του ανεμοδαρμένου blog. Απλά, θεώρησα σωστό να δώσω το έναυσμα για να κάνετε περισσότερη έρευνα επί του θέματος μόνοι σας -αν ενδιαφέρεστε φυσικά- και να πάρετε μια μικρή..."μυρωδιά" του τι περνάνε οι Πυργιώτες τους τελευταίους μήνες από πρώτο χέρι.

Ο χειμώνας πλησιάζει, όλο και με κάτι θα καταπιαστώ και θα περάσω να σας το δείξω!

Φιλάκια αλλά από μακριά γιατί κυκλοφορεί και γαστρεντερίτιδα (όχι που θα τη γλιτώναμε με τόση βρώμα).