The breakfast challenge | Μέρα 1 | Το λιτό πρωινό

"Το πρωινό είναι το πιο σημαντικό γεύμα της ημέρας". "Το πρωί να τρως σαν βασιλιάς, το μεσημέρι σας άρχοντας και το βράδυ σαν φτωχός". Αυτά και πολλά άλλα μας βομβαρδίζουν κάθε μέρα σαν πληροφορίες ή συμβουλές από μαμάδες, σεφ και διατροφολόγους, για να μη μιλήσω για τις αναρίθμητες φωτογραφίες - υπερπαραγωγές στο διαδίκτυο, με πανέμορφα σερβίτσια γεμάτα εντυπωσιακές λιχουδιές, που προορίζονται για την πρωινή ιεροτελεστία μιας τέλεια σχεδιασμένης ζωής.

Οι φίλοι μας οι Άγγλοι, με το full εγγλέζικο, που συνήθως περιλαμβάνει, αβγά, μπέικον, λουκάνικα φασόλια και ό,τι άλλο βάλει ο πεινασμένος βρετανικός νους, μας κάνουν μαθήματα πρωινής ενέργειας, ενώ οι στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, τα pancakes γαρνίρονται με κάθε λογής σιρόπια και φρούτα, και κάνουν τα σάλια μας να τρέχουν. 

Εμείς οι Έλληνες, ωστόσο, απτόητοι, δε λέμε να εμπεδώσουμε με τους βασικούς κανόνες της ισορροπημένης διατροφής. Το πρωινό μας περιλαμβάνει δυο χασμουρητά, έναν καφέ (σκέτο αν κάνουμε δίαιτα), και τα κλειδιά στο χέρι. Το πολύ-πολύ γύρω στις 10:00 αν μας πιάσει καμιά λιγούρα, κάνουμε μια βιαστική επίσκεψη στο φούρνο της γειτονιάς για μια τυροπιτούλα και αυτό ήταν. 

Εγώ, λοιπόν αποφάσισα να σπάσω αυτό το ταμπού, του οποίου είμαι το πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα, και να κάνω το πείραμα του πρωινού, το οποίο ονόμασα "The Breakfast Challenge". Όχι μόνο γιατί λείπω σχεδόν 10 ώρες από το σπίτι κάθε μέρα και συνήθως προτιμώ να μείνω νηστική, παρά να φάω μια αμφιβόλου...ηλικίας μπουγάτσα, που πιθανόν να έχει κάνει περισσότερη ηλιοθεραπεία από μένα όλο το καλοκαίρι, όχι γιατί αυτή η μπουγάτσα και όλες οι αδερφούλες της μου κοστίζουν περίπου 60€ το μήνα, έχουν 500 θερμίδες η μία, αλλά δεν είναι και αρκετές για να με χορτάσουν, αλλά κυρίως επειδή μου αρέσει η ιδέα της πρωινής ιεροτελεστίας, έστω κι αν αυτό απαιτεί να ξυπνήσω μισή ώρα νωρίτερα. 

Δεν αναφέρω φυσικά, τα προφανή οφέλη του πρωινού στο σπίτι, γιατί είναι αυτονόητα. Πιο φρέσκο, πιο νόστιμο, πιο υγιεινό, πιο οικονομικό. Κι όταν κάνεις δίαιτα, απλά απαραίτητο.

Δυστυχώς ο Δημήτρης είναι ανεπίδεκτος στο συγκεκριμένο θέμα, και δεν μπορώ να τον πείσω να καθίσει στο τραπέζι, για κάτι που δεν περιλαμβάνει μπριζόλες και δυο κιλά τηγανιτές πατάτες, χαχα! Μη γελάτε, οι περισσότεροι άνθρωποι που ξέρω, (συμπεριλαμβανομένης και εμένα-έως τώρα!) έχουν αυτή τη νοοτροπία. Πού θα μου πάει όμως... θα τον καταφέρω κάποια στιγμή.

Όπως και να 'χει ήρθε η ώρα να μπω στον ίσιο δρόμο και να δώσω μια μικρή ώθηση στον οργανισμό μου, ώστε να αντέχει πιο εύκολα το πολυάσχολο πρόγραμμα της ημέρας. 

Από σήμερα και για όλη την εβδομάδα, θα φτιάχνω και ένα διαφορετικό πρωινό γεύμα και θα το μοιράζομαι μαζί σας για να... δελεάσω τους άπιστους. 

Χωρίς παραπάνω καθυστέρηση, λοιπόν, σας παρουσιάζω το πρωινό της πρώτης μέρας του "The Breakfast Challenge".
Ένα μικροσκοπικό καρβελάκι που έφτιαξα μόνη μου με το ζυμαράκι που έμεινε από την πίτσα μας.
Πιο απλό ζυμαράκι δεν υπάρχει και για μένα πλέον δεν υπάρχουν και συγκεκριμένες αναλογίες.

Για το σπιτικό καρβελάκι

Όσο χλιαρό νεράκι θέλετε σε ένα μπολ, ένα φακελάκι μαγιά, λίγη ζάχαρη, λίγο αλάτι, λίγο λαδάκι και όσο αλεύρι για όλες τις χρήσεις πάρει. Ζυμώνετε αρκετά και αφήνετε σε ζεστό μέρος για τουλάχιστον μισή ώρα.
Πλάθετε σε σχήμα μπαλίτσας με επίπεδη βάση. Βάζετε σε ένα λαδωμένο ταψάκι, πασπαλίζετε με λίγο σουσάμι και ψήνετε στους 180-200 βαθμούς για περίπου 20-30 λεπτά, μέχρι να πάρει ένα όμορφο χρυσαφί χρώμα.

Και ερχόμαστε στην επάλειψη. Κλασικά. λίγο βούτυρο ή βιτάμ στο ψωμάκι μας, και από πάνω σπιτική μαρμελάδα φράουλα, από τα χεράκια της Ελένης Φλογερά.
Μια φετούλα ακόμα με λιωμένη κουβερτούρα και αραιωμένη με λίγο γάλα συμπυκνωμένο. Επίσης η σοκολάτα ταιριάζει απίστευτα στην ίδια φέτα με τη μαρμελάδα! Τέλειος συνδυασμός!

Όπως βλέπετε, διάλεξα ένα απλό πρωινό για πρώτη μέρα.
Έχετε καμιά πιο σκληροπυρηνική πρόταση για τη δεύτερη μέρα της πρόκλησής μου; Εσείς τι τρώτε το πρωί;